LXXVI

Siqua recordanti benefacta priora voluptas

    est homini, cum se cogitat esse pium,

nec sanctam violasse fidem, nec foedere nullo

    divum ad fallendos numine abusum homines

multa parata manent in longa aetate, Catulle,

    ex hoc ingrato gaudia amore tibi.

nam quaecumque homines bene cuiquam aut dicere possunt

    aut facere, haec a te dictaque factaque sunt.

omnia quae ingratae perierunt credita menti.

 quare iam te cur amplius excrucies?

quin tu animo offirmas atque istinc teque reducis,

et dis invitis desinis esse miser?

Difficile est longum subito deponere amorem.

    Difficile est, verum hoc qua lubet efficias:

   una salus haec est, hoc est tibi pervincendum;       

    hoc facias, sive id non pote sive pote.

o di, si vestrum est misereri, aut si quibus umquam

    extremam iam ipsa in morte tulistis opem,

me miserum aspicite et, si vitam puriter egi,

eripite hanc pestem perniciemque mihi,

quae mihi subrepens imos ut torpor in artus

    expulit ex omni pectore laetitias.

non iam illud quaero, contra me ut diligat illa,

    aut, quod non potis est, esse pudica velit:

 ipse valere opto et taetrum hunc deponere morbum.      

    o di, reddite mi hoc pro pietate mea.

                      Catulli Carmina,  LXXVI

Antología latina

Traduccion literal

Inicio